Każdy rodzic pragnie, by jego dzieci były szczęśliwe. Tak też rozumiem Pana troskę o dorosłe już dziecko postępujące wbrew temu, czego chciał je Pan nauczyć w domu. No cóż? Nie wyszło. Z pewnością dziecko wie, że rodzice nie akceptują tej sytuacji i mimo to wie, że jest przez rodziców kochane. Ponad jasną postawę, w której nie akceptujecie tego zachowania i bardzo jasne gesty zapewniające o Waszej trosce i miłości do dorosłego już dziecka, nic nie da się zrobić. Tę żywą więź trzeba utrzymać, bo do kogo pójdzie, komu wypłacze się w rękaw, gdy się przekona, że rodzice mieli rację. Drzwi do rodzinnego domu powinny być zawsze otwarte i dziecko powinno o tym wiedzieć, że bez żadnych warunków ojciec i matka zawsze otworzą ramiona (nie kieszeń).

Nie bez znaczenia byłby dobry kontakt z dziewczyną, z którą syn mieszka a także z jej rodziną. Zarówno wobec niej jak i jej rodziców możecie wyrazić troskę, że zależy wam bardzo na tym, by w tym nieformalnym związku nikt nie został skrzywdzony, poraniony, porzucony. Wspierajcie wszelkie dążenia młodych do sformalizowanie tego związku, ale nie szantażujcie ich. Pozdrawiam.

Wojciech Żmudziński SJ