Jestem mamą dwójki dzieci 6 latki i 15 latka .Samotną pomimo faktu iż jestem mężatką od 16 lat ,na moich barkach spoczywa obowiązek wprowadzania syna w dorosłe życie ,nie czuje wsparcia ze strony męża.Wielokrotnie prosiłam go rozmowę z synem na tematy męsko -męskie ale on się od tego wymiguje.Ja z synem próbuję w delikatny sposób poruszać te tematy ,chociaż wiem że jest to dla nas oboje krępujące.
Mój mąż jest cierpliwym, dobrym człowiekiem - chyba za dobrym, bo kiedy był na to czas nie trzasnął pięcią w stół, tylko zostawiał mnie na pierwszym froncie a teraz wszystkie porażki wytyka mnie (że jestem zbyt uległa w stosunku do syna) ale matki takie są .Nawet ze mną rzadko się kłóci ,to ja jestem tą wytykająca błędy i dziamiącą na wszystkie tematy .Czasami myślę że to ja noszę spodnie w tej rodzinie.
Nie jednokrotnie rozmawiałam z mężem, aby poświęcił więcej uwagi synowi bo relacje ojciec -syn są bardzo ważne w tym wieku ,ale on wszystko zlewa
Jeden problem to mąż ,drugi to zbuntowany nastolatek
Nasze dziecko kocha nas bardzo ale czas buntu i hormony robią swoje ,a ja jestem przerażona .
Ostatnio wyniknął bardzo poważny problem .
Moje dziecko zapragnęło dość drogą rzecz (skuter) rok temu zrobił sobie kartę motorowerową i od tamtego czasu wzdycha i suszy nam głowę .Zdecydowaliśmy kupić mu ten skuter, ale pod warunkiem skończenia gimnazjum i udanych końcowych testów ale dla syna to bardzo długi okres czasu i nie chce przyjąć naszej decyzji do świadomości.Sprawa była dla nas zakończona ,ale niestety ten spokój został zburzony przez moją mamę (babcia syna) , dała mu nową nadzieję na uzyskanie upragnionego skutera .
Powiedział mu (nie konsultując się pierw z nami, a wiedziała jaką podjęliśmy decyzję) że skuter mu kupi ale powiedziała synowi że ona nie zadecyduje muszą wyrazić zgodę rodzice .
Jak się o tym dowiedziałam byłam bardzo zła że podważa naszą decyzje i nie stoi po naszej stronie (jak to ona powiedziała -,,żal mi się jego zrobiło, on tak bardzo tego pragnie) .Powiedziałam jej że nie może tak robić ja chcę aby syn dał coś od siebie w zamian za takie drogie prezenty (a uczy się kiepsko ,chciałam go tym zmotywować do pracy w szkole).
Nie zgodziliśmy się z mężem na zakup i się zaczęło!!!!!- wyrzuty syna do mnie że my palimy papierosy, kupujemy piwko (raz na weekend) a dla niego nic że on o nic nas nie prosił (ma dużo rzeczy -dobry telefon , gry telewizyjne ,komputer i inne, ale syna zdaniem są to rzeczy o które nie prosił )
Najgorszą rzeczą było to że przyszedł w tym dniu z ręką pociętą na przedramieniu byłam strasznie wystraszona ,wiem że w ten sposób wyładował swoje złe emocje i może chciał nas zastraszyć .Popłakałam się przy nim i próbowałam pogadać, ale do niego żadne argumenty nie docierały ,powiedział że babcia i wujek (mieszka z mamą jest bezdzietny) go rozumieją i woli do nich iść, a od nas by najchętniej się wyprowadził.Tam u babci ma totalny luz i wszystko jest robione za niego.Wujek traktuje go jak swojego młodszego kolegę .
My jesteśmy spokojna rodziną nie zadajemy się z marginesem ,ja staram się wpajać dzieciom dobre wartości .Syn ma w naszym domu spokój ,nie ma awantur .Jedynym jego obowiązkiem jest nauka (choć ja się nie drę i nie robię wyrzutów jak na słabe oceny ale wymagam bo może coś się zmieni ) oraz wynoszenie śmieci ,czasem po łepku posprząta ,też się nie czepiam.Ostatnio wyegzekwowałam aby robił sobie sam kolację i śniadania chcę aby zaczął być bardziej samodzielny ,ale każde moje zrób to czy tamto odbieram jak bym nie wiem czego wymagała .
Jak mąż przyszedł z pracy powiedziałam mu co syn zrobił ,że się samookaleczył i że się boję że z tego może wyjść coś jeszcze bardziej złego i boje się o jego życie (bo też groził że ma ochotę to zrobić) .
Jego reakcją była taka -wszedł do niego powiedział ,,co ty jesteś głupi co ty masz na reku ,, i wyszedł mówiąc ,,jutro sobie pogadamy ,,
Od samego rana czekałam na rozmowę męża z synem ja nie interweniowałam bo poprzedniego dnia to ja z synem rozmawiałam .I niestety tej rozmowy nie było. Syn z pokoju nie wychodził wiadomo dla czego, a mąż czekał nie wiadomo na co ,w końcu poszedł do pracy ,ja na wyjściu podziękowałam mu za wsparcie i powiedziałam jak coś złego się będzie działo to jak zwykle będzie moja wina i że on ucieka od problemów zostawiając mnie z tym samą .
Poradziłam się koleżanki opowiedziałam o wszystkim ,poradziła mi kupić ten skuter i postawić warunki synowi ,że jak nie będzie wyników w nauce to do skutera nie będzie miał dostępu i żeby nie miał o to do nas pretensji .
Powiedziałam synowi tak jak mi ona poradziła i on się zgodził ,decyzję podjęłam sama i poinformowałam męża o tym, był zły że uległam synowi -wiem że żle robię że nie jestem konsekwentna, ale co miałam zrobić jak ja się boję o jego zdrowie ,a może życie to głupi wiek dla nastolatka, a ja sama nie daję rady z tym walczyć jak nie mam w mężu pomocy w komunikowaniu się z synem.
Nie wiem czemu mąż nie chce mi pomóc w tak prostych sprawach jak dojrzewanie ,tajniki sexu i inne sprawy nastolatków ,ja nie uciekam od tych tematów .Tłumaczę mu że łatwiej byłoby przekazać te tematy ojcu i że jak nasza córka dorośnie to ja będę z nią rozmawiać na kobiece sprawy on nie musi w to interweniować .

Nie wiem może ja też coś żle robię ,poradzcie mi proszę bo jak na razie nie mam kogo prosić o pomoc a to świeża sprawa.
Myślę że mojemu synowi przydałby się psycholog ,tatusiowi także i może mnie też .
Czego oczekuję po tym poście? Spojrzenia z boku i wytknięcia palcem błędów oraz rad, jaki zrobić kolejny krok.
Pozdrawiam i z góry dziękuję .